Филатовский форум
* * *
Çиçĕм çиçмĕ – çиç!
Ĕмĕт лĕп – çеçке пек, пепке пек çеç?
Имли – вут!
Вĕтетрĕç…
Куçри хĕм, çиç!
Ирĕке!
Чечен ирпе –
Тĕтре витĕр çул уçма!
Кам çул уçрĕ – тивертĕ теприне!
Чечекĕр-и çиçмĕ хир çук çĕрте?
Тĕв ту – вилми çеçке пек!
Пепке пек çеçпĕл тĕмĕ:
Çиçĕм çиçмĕ – çиç
Перевод:
Пусть молния не блещет – воссияй!
Мечта тепла – как лепесток, как чадо – и всё?
Целит – огонь!
Да, измельчали…
Гори, о луч очей!
Свободы!
Прекрасным утром –
через мглу проложим путь!
Кто путь открыл – другого запалит!
Где нет полей — там не блестеть цветам?
Ставь цель – цветок бессмертный!
О чадо, горицвет:
Пусть молния не блещет – воссияй!
* * *
Кĕлĕ тĕлĕрĕ — чану чĕнĕ,
Чĕнĕ, чĕнет юрă та,
Чĕнĕ çиллÿ:
Çичĕ Çутă чĕнет утма, тăванăм –
Ăсу тени çутă!
Каç турăмăр –
Ут çакă
Ту çине, тусăм,
Ăна Вăтам Ту тенĕ.
Чăт: уçĕ чи Çÿлли çĕнĕ чатăр!
Ют енĕ чĕнĕ, чĕнĕ чуна –
Чĕрĕлĕ тĕлĕк!
Перевод:
Дремлют молитвы — да колокол не молчит,
Молвит, молит и песня,
Взывает ярость твоя,
Семь Светил зовут: иди, мой родимый –
Ум твой светел!
Вот и вечер –
Взойди на Гору, мой друг,
Средней Горой её называют.
Терпи: отверзнет и Высочайшая чары!
Душу станет манить и манить та сторона –
Оживут сновиденья!
* * *
Çуралнă Енне шел:
Сана сăмах те витерĕ?..
Çĕр, ăмăр ăсна ăннă:
Каç юнĕ, чунĕ — чурăс уйăх-им?
Çутипе пир ухас.
Куçа кĕмĕ хĕмĕ – чĕнĕ хĕм: «Усă ту, Çутă!»
«Хăват ту Çутă хăвата», –
хура халăх йынăшнă…
Чĕнекенĕ – чану – чĕрĕ, чăн та.
Руç çурĕпе мер(ĕ)чен хĕлĕ!
(Хушша тăр, уй!)
Най, ан талхăр урăх,
Ăшна тар!
Ăшна кĕр-и кĕчĕ:
Пĕччен эс хĕлĕх пек –
Ирĕкĕ Турăра.
Савайăп – ăш урăх…
Татса калап:
Сăмах тытанпа чĕлĕ касать,
çĕр каçа хăй ыратать –
сана шанас пĕлĕтÿ.
Хĕвел, ÿкеп –
кĕлĕ тĕрек.
Сăнап: тÿпе –
ачашăм та пăявăн
(ах, йÿçĕ!) – тĕкĕр-тĕк!
Ывăçа кăвар ÿкмĕ…
Чула, тумла, харап ту –
Вăл çук ăнăмра:
Сарă кăвар пуçĕ вутлă…
Паха сăран ăстара йÿнелмĕ.
Хама: «Хĕвел писнĕ те – çиçĕ!» — тенĕ-çке.
Чечен мел – ирĕк.
(Çĕнелĕ – çытар-и?..)
Шутла-ха, татах лăп ăшу:
Парăну, ярăну…
Чарăнап:
Пач та çутă хăватсăр ут-ха!..
Перевод:
Мне жаль родной земли:
До сердца твоего дойдёт ли слово?
Ночь, мрачная, тебе везет,
Ведь дерзкая луна – кровь и душа твоя!
Её сиянием стирать холсты.
Лучи не режут глаза – призывают: «О Свет, твори Добро!» «Мы верим Доброй Силе», –
Все стонет темный люд…
Зовущий – колокол – как будто вправду жив.
Весна России и жемчужная зима!
(Встань между ними, поле!)
Не свирепей, свирель –
Уйди в себя!
Не осень ли вселилась в душу:
Одна я, как струна
В руках у Бога.
Могу влюбиться – только сердце-то другое…
Скажу уверенно:
С тем делится куском, кто держит слово,
больное ночи напролёт –
в тебе уверенное небо.
Солнце, кану,
в руках – молитва.
Вижу: небо –
то нежностью, казалось, то петлей
(ах, горько!) – вдруг стало зеркалом!
Жар не падёт в ладонь …
Источит капля камень –
Его нет в памяти моей:
Лишь угли алые пылают…
В руках у мастера не дешевеет кожа.
«Зашло светило, но – воссияет вновь!»
Свобода хороша
(но что изменится – подушка?..)
Подумай, ты опять ослаб:
Плывешь, сдаваясь, по теченью…
Остановлюсь:
Без света как идти?..
Перевод с чувашского Марии Готлиб